Pedagoogle

Home » Posts tagged 'Onderwijs'

Tagarchief: Onderwijs

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Blog statistieken

  • 62.617 hits

Translate this blog

Onderwijs vergeet kinderen

7 juni 2020 17:04 / 1 reactie op Onderwijs vergeet kinderen

OPINIE | Wereldwijd zijn er relatief weinig kinderen gemeld met covid-19. Feit. In maart was al bekend dat kinderen een ondergeschikte rol spelen bij de verspreiding. Toch sloten de scholen op 16 maart hun deuren in de paniek die volgde toen de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) de wereldwijde uitbraak als pandemie bestempelde.

Emoties

De schoolsluiting was niet gebaseerd op wetenschappelijke inzichten, en tegen het advies van het RIVM. Hoogopgelopen emoties maakten dat het onderwijs haar pedagogische opdracht uit het oog heeft verloren. Ook nu nog is in geen beroepsgroep ongerustheid zo wijdverspreid als in het onderwijs. 

Foto Richard Brocken (via Noordhollands Dagblad)


Aanvankelijk was de paniek voor een deel te begrijpen. Te midden van de overdadige media-aandacht was (en is) het moeilijk onderscheid te maken tussen experts met feiten en experts met meningen. Of tussen trends en anekdotes. Maar al snel kwam de kinderopvang tot de conclusie dat sluiting niet te verdedigen was.

(meer…)

Jeugdhulp in school: (g)een goed idee!

20 juni 2019 14:34 / Een reactie plaatsen

Moeten jeugdhulp en onderwijs inniger samenwerken? De rijksoverheid stelt dat scholen voor de jeugdhulp onmisbare partners zijn en een laagdrempelige plek om hulp te bieden. In Pijnacker-Nootdorp zijn beleidsmedewerkers van de gemeente inmiddels aanmerkelijk sceptischer. Sinds hulpverleners daar spreekuren op scholen houden is er een ongekende groei van vooral ambulante jeugd-ggz. Wat blijkt? Tijdens het spreekuur op school krijgen ouders meteen een diagnose mee en het advies hulp te zoeken.

Hoe kan het dat, terwijl de Nederlandse jeugd behoort tot de gelukkigste ter wereld, de vraag om jeugdhulp almaar toeneemt? Inmiddels zou één op de vijf kinderen professionele hulp nodig hebben bij gezond en veilig opgroeien. Leiden hulpverleners/gedragswetenschappers in school tot onnodig problematiseren?

Hans Koppies vroeg een reactie aan pedagoog Jo Hermanns, ontwikkelings-/onderwijspsycholoog Wim Van den Broeck  en neuropsycholoog Jelle Jolles op  de stelling: Jeugdhulp in school: (g)een goed idee!

 

Illustratie De Pedagoog Jan Dirk Barreveld

Illustratie: Jan Dirk Barreveld

(meer…)

‘Kinderen leren jou met hun gedrag wat er aan de hand is’

31 mei 2019 12:44 / Een reactie plaatsen

Sport als interventie om jongeren – voor wie maatschappelijke uitval dreigt – de goede kant op te helpen. Dat doet Youth Empowerment Through Sports (YETS) in Vlaardingen en Schiedam – en binnenkort ook in Rotterdam. YETS laat jongeren via een tweejarig-basketbalproject niet alleen in sportief opzicht, maar ook op andere levensgebieden succeservaringen opdoen. Als pedagogisch adviseur is orthopedagoog Arwin Manus vanaf de start betrokken bij dit project van initiatiefnemer Peter Ottens.

Schiedammer Peter Ottens (31) keerde na een basketbalavontuur in de Verenigde Staten terug met een nieuwe droom: “In de wijk waar ik opgroeide waren er jongeren die meer talent hadden dan ik, maar het grote verschil was dat mijn bed in een warm nest stond, met een moeder en een vader – en liefde, discipline en aandacht. Dat hadden veel andere leeftijdgenoten niet. Uit Amerika nam ik het idee mee dat een goede coach je niet alleen beter leert basketballen, maar ook ondersteunt bij een betere ontwikkeling in het leven.” En dus startte Peter Ottens in 2014 met het opzetten van een basketbalproject voor sociaalmaatschappelijk kwetsbare jongeren.

 

Yets in actie (1)

YETS in actie (Foto: Irene Pekaar)

 

‘Erg onder de indruk’ was Arwin Manus (61) na een gastles van YETS-oprichter Peter Ottens bij de minor Sport en Bewegen van de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening aan de Hogeschool Rotterdam.  “Naast het aanleren van agogische vaardigheden zijn ook muzische werkvormen als tekenen, handvaardigheid, muziek en drama belangrijk in het SPH-onderwijs. En sporten: energieregulatie, fysieke fitheid, ego-versterking. Hoe sport en bewegen in te zetten voor welzijn, vond ik een interessante vraag. En basketbal was voor mij geen onbekend terrein, alle drie mijn kinderen hebben gebasketbald.”

De Delftenaar werd als pedagogisch adviseur verantwoordelijk voor de teambegeleiding. Peter Ottens:  “Voor ons is Arwin als orthopedagoog mega-belangrijk. We hebben veel jongeren die heel gepassioneerd bezig zijn, maar als we er veel energie in steken dan moeten we ook het juiste doen. Dan moet er over onze handelingen zijn nagedacht. Zonder de inbreng van Arwin zouden we geen verschil kunnen maken. Met alleen passie redden we het niet.” (meer…)

De orthopedagoog als advocaat van het kind

16 oktober 2018 22:25 / Een reactie plaatsen

Haar kleinzoon van twee-en-een-half kan moeilijk stilzitten als zij hem voorleest, zo vertrouwt ze me toe. Een gesprek op een verjaardag. De vragende blik van deze trotse oma appelleert aan mijn achtergrond als orthopedagoog. Nog voordat ze ‘ADHD?’ in haar mond kan nemen, loop ik weg en kom even later terug met een boek. ‘Had me dat eerder verteld – een handboek voor opvoeders’ van emeritus hoogleraar orthopedagogiek Jan Dirk van der Ploeg. Hoofdstuk 7 brengt klaarheid: De meest voorkomende problemen in de peuter/kleuterfase: 1. Overbeweeglijkheid’.

 

“Probleemgedragingen zijn handelingen waarvan de beoordelingen het resultaat zijn van de interpretaties van de betrokkenen”

Jan Dirk van der Ploeg – emeritus hoogleraar orthopedagogiek 

 

Tijdens mijn studie noemde een docent de orthopedagoog ‘de advocaat van het kind’. Een uitspraak die me later in de week opnieuw aan het denken zette. De aanleiding: een opmerkelijk uitspraak van de rechtbank Noord-Holland. Een moeder vraagt en krijgt toestemming van de rechter om ADHD-medicatie te verstrekken aan zoon (zeven jaar), tegen de wil van vader – haar ex-partner.

 

Afbeelding orthopedagoog als advocaat van het kind

 

‘Voornamelijk op school’

(meer…)

Leerlingen labelen als hoogbegaafd is helemaal niet nodig

3 oktober 2018 12:46 / 8 Reacties op Leerlingen labelen als hoogbegaafd is helemaal niet nodig

Met het voorstel ‘een tussenjaar voor slimme, getalenteerde kinderen die nog niet toe zijn aan de middelbare school’ zaaide onderwijsminister Arie Slob dit voorjaar verwarring rond het begrip hoogbegaafdheid. Willy de Heer – die promoveerde op een onderzoek naar onderwijs aan ‘zeer makkelijk lerenden’ – luidde zelfs de alarmbel in een uitzending van de Monitor: ‘36.000 hoogbegaafde leerlingen zitten in de knel op de basisschool’. En dat kan blijvende gevolgen hebben aldus De Heer: ‘Dat een kind niet de arts wordt die het had kunnen worden maar misschien wel een zwerver.’ Een hoge intelligentie als ernstige risicofactor voor sociaal-emotionele problemen, en zelfs leerproblemen?

 

Dawkins en Dijkgraaf

De term ‘hoogbegaafd’ kom je niet tegen in de autobiografie van de wereldwijd gelauwerde etholoog, evolutiebioloog en schrijver Richard Dawkins. Dichter bij huis kreeg de eminente natuurkundige Robbert Dijkgraaf evenmin gedurende zijn schoolcarrière dit label. Ooit beschouwd als de architecten van bewonderingswaardige prestaties, worden hoogintelligente kinderen in toenemende mate als zorgleerlingen gezien. Maar veel onderzoeken laten juist zien dat mensen die hoger scoren op een IQ-test het beter doen op school, gezonder (en langer) leven en succesvoller zijn in hun loopbaan (Ritchie, 2015).

 

Verwarring

De ontstane verwarring rond hoogbegaafdheid – een precieze definitie bestaat niet – is aanleiding voor een geanimeerd gesprek op de campus van de Radboud Universiteit. Aan tafel zit ontwikkelingspsycholoog dr. Lianne Hoogeveen. Zij houdt zich als coördinator/docent binnen de master ‘Gifted Education’ bij Pedagogische Wetenschappen bezig met de onderwijsbehoeften van leerlingen met capaciteiten op een zo hoog niveau, dat ze een aangepast onderwijsprogramma nodig hebben. Verder is ze hoofdopleider ECHA*- Specialist in Gifted Education, medewerker van CBO Talent Development – een expertisecentrum op het gebied van hoogbegaafdheid, en is ze in haar vakgebied ook buiten onze landsgrenzen actief.

*European Council of High Ability

 

Lainne Hoogeveen in De Pedagoog

(meer…)

Docent schiet niets op met jeugdhulp

29 juni 2018 14:10 / 2 Reacties op Docent schiet niets op met jeugdhulp

De jeugdhulp barst uit zijn voegen, passend onderwijs wringt. Er zijn veel knelpunten bij onderwijs aan zorgleerlingen, stelde een morrende Tweede Kamer vast, en onmiddellijk klonk de roep om meer geld, meer specialisten in jeugdhulp en onderwijs. Een onvervalste cirkelredenering. Echte oplossingen voor passend onderwijs en een almaar uitdijende jeugdhulp blijven daardoor buiten beeld.

Als het niet goed gaat met een kind op school – of een leerkracht weet niet hoe het verder moet met het kind – is het gewoon geworden te vragen om kinderpsychiatrisch onderzoek. Kinderpsychiaters zagen hun spreekkamers de laatste decennia vollopen. Te veel kinderen keerden terug met een psychiatrische diagnose; anno 2018 zijn ADHD en autisme niet weg te denken uit de klas. En dan is diezelfde leerkracht opnieuw onmachtig, maar nu vanwege al die kinderen met ADHD en autisme in de klas die een speciale aanpak van de leerkracht verlangen. En daardoor is de werkdruk te hoog. En faalt passend onderwijs. En zijn er (nog) meer psychologen nodig.

 

Foto opiniestuk Trouw

 

Scholen, leerkrachten en leerlingen staan onder hoge druk, met een ‘tegenvallend’ schooladvies als zwaard van Damocles. Onderzoeken laten zien dat bij kinderen met een psychiatrische diagnose de eerste signalen zich veelal voordeden op school. En dat is op zijn zachtst gezegd opvallend. Mede door de perverse prikkel  van een bekostigingssystematiek die psychiatrische classificatie als voorwaarde stelde voor geld en hulp,  is de wat-is-er-mis-met-dit-kind-benadering leidend geworden. Omdat scholen aangemoedigd werden om intensief samen te werken met jeugdhulp is deze benadering ook in het onderwijs mainstream geworden. (meer…)

Kinderen in de knel: orthopedagogen helpen wel

10 maart 2016 23:19 / Een reactie plaatsen

‘It takes a village to raise a child.’ En een apotheek. Het medicaliseren van gedrag neemt zorgwekkende vormen aan. En houdt niet toevallig gelijke tred met de explosieve toename van psychiatrische classificaties van gedrag als ADHD en ASS. En daar kan depressie aan toegevoegd worden. Op het Depressiegala maakte minister Schippers bekend 10 miljoen uit te trekken voor onderzoek naar vroegsignalering van depressie onder jongeren.

Terwijl het aantal jongeren dat zogeheten ‘antidepressiva’ krijgt voorgeschreven sinds 2007 met 40% is gestegen. De stroming is sterk; om probleemgedrag onder een neurobiologisch vergrootglas te leggen past bij de tijdgeest waarin hersenonderzoek een dominant mensbeeld vertegenwoordigt. Maar dreigen kinderen en jongeren hier niet het slachtoffer te worden van een neurobiologische bewustzijnsvernauwing als het gaat om hulp bij opgroeien en opvoeden? En waar is de orthopedagoog?

 

Pillen (meer…)

De mythe van het IQ

28 januari 2014 21:21 / 4 Reacties op De mythe van het IQ

De nationale IQ-test: de obsessie van de mens met intelligentie als volksvermaak. Biologen hebben geen universele definitie van intelligentie voor dieren. Maar, anders dan IQ-tests willen doen geloven, mensen ook niet. Is intelligentie dat wat het IQ meet?

‘Endless play’

De mens heeft een hardnekkige neiging zichzelf op een voetstuk te plaatsen als enige intelligente levensvorm. Maar als er een verband is tussen intelligentie en een gelukkig leven dan zijn dolfijnen een bron van inspiratie. Dolfijnen zijn zo goed toegerust voor hun leven in de oceaan dat ze met slechts enkele uren per dag ‘werken’ kunnen volstaan om in hun levensonderhoud te voorzien, zodat zij de rest van de dag kunnen ‘socializen’. En uit onderzoek is gebleken dat dolfijnen erg goed zijn in wat mensen ook het meest blij maakt: ‘endless play’ (1).

 

Orca-Family

 

(meer…)

Waarom vissen niet in bomen klimmen

4 december 2013 17:55 / Een reactie plaatsen

‘Everyone is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid.’

Deze quote – toegeschreven aan Albert Einstein – toverde weer een glimlach op het gezicht van mijn veertienjarige dochter. Even daarvoor was ze somber tot de conclusie gekomen dat al haar vrije tijd voortaan zal opgaan aan het maken van wiskundesommen.

Climb that tree

 

Grazende schapen in de wei, een peddelend zwanenpaar in de sloot en een biddende valk in de lucht schieten in sneltreinvaart aan ons voorbij. In een even rap tempo volgen de gespreksonderwerpen elkaar op tussen mij en mijn dochter in een verder lege treincoupé: volleybal, Sinterklaas, de evolutietheorie van Darwin, wiskunde. Acuut trekt er een donkere wolk over haar gezicht …

Onlangs ging haar eerste rapport in 3 VWO vergezeld van een advies profielkeuze. Een even meedogenloos als ongeloofwaardig advies: voor geen enkel profiel geschikt. De belangrijkste reden: een zwaarwegende onvoldoende voor wiskunde. Een gemiddelde voor alle vakken > 7, een gemiddelde Vreemde Talen > 8, legden geen gewicht in de schaal. Afrekencultuur in plaats van talentontwikkeling. Natuurlijk is het schooljaar nog lang, maar de boodschap is weinig opbeurend: het gaat er niet om waar je goed in bent, de nadruk ligt op waar je niet goed in bent. Maar gaat onderwijs niet over kinderen en jongeren in hun kracht zetten, kansen benutten? (meer…)

Elk kind een etiket?

20 november 2013 13:28 / 3 Reacties op Elk kind een etiket?

Waarom praten we over kinderen zo vaak in termen van leerproblemen en gedragsproblemen? Ons taalgebruik is doordrenkt van dit deficit-denken: een kind dat niet oplet heeft ADHD, een kind dat zichzelf niet zo goed kan verkopen heeft autisme, en een kind dat zenuwachtig is voor een toets heeft faalangst. Maar niet elk probleem is een stoornis, en niet elke vorm van lastig gedrag behoeft medicatie. Dat wordt pijnlijk duidelijk in de Holland Doc-documentaire De echte jongens film van Katinka de Maar.

Eigenzinnig

De rode draad in de film is de ontwikkeling van de zoon van de filmmaakster. Op de leeftijd van vijf jaar wordt hij geobserveerd in de klas omdat juf hem dan te druk vindt. De conclusie luidt dat hij eigenzinnig gedrag vertoont en een lage frustratietolerantie (5 jaar oud!) en meer aandacht vraagt dan deze juf kan geven. Dat is het begin van een groeiende stapel papierwerk die vanaf dat moment voor de jongen uit snelt naar de volgende leerkracht. Uiteindelijk raadt school onderzoek door een kinderpsycholoog aan en als deze het vermoeden ADHD uit, is het voor de school meteen kristalhelder dat ze hem ‘niet kunnen bieden kunnen wat hij nodig heeft’. Een tocht door het speciaal onderwijs volgt waarbij de diagnose ADHD wordt vervangen door een ander label, ADD, en hij dyslectisch blijkt. De mooiste dag van zijn jonge leven breekt aan als hij – inmiddels 18 – zijn schooltas aan de wilgen mag hangen.

 

ADHD_2

(meer…)

Berichtnavigatie

← Oudere berichten